Środki konserwujące w kosmetykach i chemia w detergentach
Środki konserwujące to nie tylko domena żywności, ale także i kosmetyków które maja tendencje do szybkiego rozkładu gdyby nie dodatek substancji konserwujących. Chodzi głównie o szampony do mycia głowy, kosmetyki i kremy do twarzy.
Ponieważ większość z nich (np. szampon) używana jest w trakcie korzystanie z wody, podczas ich aplikacji naskórek jest mokry i łatwo przepuszczalny. Związki te przedostają się do skóry właściwej a część z nich do limfy i krwioobiegu.
Metylochloroizotiazolinon - najczęstszy konserwant zawarty w szamponach i detergentach. Jest środek konserwujący o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym skuteczny wobec bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, drożdży i grzybów. Jest mutagenny i może zwiększać ryzyko nowotworów skóry.
Metylochloroizotiazolinon - został użyty po raz pierwszy w kosmetyce w 1970 roku. Jest on również stosowany do produkcji kleju, detergentów, farby, paliwa i innych procesów przemysłowych.
Z punktu widzenia układu immunologicznego powoduje powstanie pamięci komórek T a tym samym prowokując produkcję autoprzeciwciał w stosunku do tkanek w których znajduje się metylochloroizotiazolinon.
Jedno z badań na Uniwersytecie w Pittsburghu uduwodniło, że metylochloroizotiazolinon jest neurotoksczny i może mieć związek z chorobą alzheimer i stwardnieniem rozsianym. Pomimo tych dowodów Cosmetic Toiletry and Fragrance Association uznaje metylochloroizotiazolinon za bezpieczny do stosowania w preparatach kosmetycznych.
Od 2016 roku składnik ten zakazany jest w użyciu w kosmetykach na terenie Kanady. Niestety w Europie nadal jest to najczęściej stosowany konserwant w kosmetykach.
MEA– Monoethanolamine - Monoetanoloamina
DEA– Diethanolamine, Dietanolamine - Dietanoloamina
TEA– Triethanolamine - Trietanoloamina
Trzy środki pianotwórcze, stosowane w ilości od 1 do 5% produktu w preparacie. Liczne badania w tym badanie z na uniwersytecie w Bolonii wykazały, że TEA jest najczęstszą przyczyną nie tylko uczuleń u dzieci ale działa toksycznie na układ immunologiczny. Środki te mają także działanie rakotwórcze.
Badania na Uniwersytecie Północnej Karoliny w Chapel Hill - nasilenie obumierania komórek w hipokampie czyli w obszarze mózgu który jest odpowiedzialny za pamięć - u myszy na których skórę nakładano dietanoloaminę (DEA).
Związki podobne do DEA, takie jak monoetanoloamina (MEA), trietanoloamina (TEA) i inne substancje, których nazwy kończą się na – etanoloamina, działają neurotoksycznie i rakotwórczo.
Problemem jest kumulacja tych substancji w tkance tłuszczowej organizmu, co powoduje iż regularne używanie kosmetyków zawierających te substancje powoduje przekroczenie dozwolonych i tolerowanych przez organizm stężeń.
W dużych ilościach DEA prowadzi do spontanicznych poronień — mówi dr Zeisel.
Bronopol (2-Bromo-2-nitropropane-1,3-diol) - syntetyczny związek organiczny, biocyd o wyraźnych właściwościach przeciwbakteryjnych stosowany jako konserwant w preparaty toaletowych (płyny do mycia naczyń).
W randomizowanych badaniach udowodniono obecność bronopolu w próbce kału w przypadku 37% osób przypadkowo poddanych badaniu. Oznacza to, iż jedynym źródłem tej sybstancji w jelicie mogą być źle spłukane naczynia kuchenne.
Bronopol został wymyślony przez The Boots Company PLC na początku 1960 roku, na początku stosowany jako środek konserwujący w farmaceutykach ze względu na niską toksyczność dla ssaków i wysoką aktywność wobec bakterii (szczególnie wobec gatunków Gram-ujemnych).
Zastosowanie bronopol w produktach higieny osobistej (kosmetyki , przybory toaletowe ) sjest problematyczne ze względu na potencjał tworzenia nitrozoamin.
Nitrozoaminy stosunkowo łatwo jest wytworzyć z drugorzędowych amin i amidów w obecności jonów azotanu.
Podczas gdy sam Bronopol nie jest sam w sobie środkiem nitrozującym, w określonych warunkach rozkłada się produkując nitrozaminy (w podwyższonej temperaturze) może wyzwalać azotyny, formaldehyd i nitrozoaminy.
Powyższe związki oprócz działania rakotwórczego, silnie redukują Gram ujemną florę bakteryjną jelit.
Uwaga, mimo posiadania własnych prac na powyższy temat w celu uwiarygodnienia informacji przekazujemy linki do źródeł zewnętrznych które potwierdzają powyższe teorie.
O wpływie metylochloroizotiazolinonu na pamięć komórek T przeczytasz tutaj:
https://en.wikipedia.org/wiki/Methylisothiazolinone
https://en.wikipedia.org/wiki/Methylchloroisothiazolinone
O wpływie bromopolu na bakterie Gram dodatnie oraz jego rakotwórczym potencjale przeczytasz tutaj:
https://en.wikipedia.org/wiki/Bronopol